Met het idee om schoolgaand gedrag voor de Basarwa aan te moedigen was het is oktober 2005 de eerste stap om ouders van jonge kleuters te benaderen. Met sister Zora gingen we de wijk in, zij kent alle mensen, weet waar de grootste nood ligt vanwege haar 25 jaar ervaring als social worker vanuit de convent. We legden ouders voor dat we een playschool wilden openen in hun eigen wijk, met een juf uit hun eigen groep, om jonge kinderen in de leeftijd 4 en 5 jaar voor te bereiden op de overstap naar de basisschool als ze 6 jaar zijn.
We huurden een “plot” op Makolojwane met een huiskamer van 4×4 als klaslokaal en gingen aan de slag met het klaar maken van de school en het opleiden van de leerkrachten. We maakten via Zora kennis met twee meisjes, Ogomeditse toen 15 en Oesi toen 17 jaar. Deze meisjes komen uit dezelfde omgeving en familie als de kinderen waar de school voor is bedoeld. De kinderen zijn hun buurmeisje of neefje. Dat maakt het zeer laagdrempelig. Ogomeditse is 3 weken stage gaan lopen op een pre-school in de buurt. En in Januari 2006 begint ze zelf met haar eigen klas met 15 kinderen, in de ochtend van 8.00-12.00 uur !
Oesi ging direct aan de slag in de helpclass, immers het lokaaltje is in de middag vrij. Zij gaf les in kleine groepjes basisschool kinderen die na school naar BOKOPANO KIDS toe komen. De helpclass is een initiatief in navolging van sister Elisabeth, een van de Ursuline zusters, die al jaren met veel succes een helpclass runde voor kinderen die extra hulp nodig hadden met taal en/of rekenen. Schoolgaande Basarwa kinderen krijgen namelijk te kampen met allerlei moeilijkheden, waardoor achterstand en schooluitval zorgwekkend groot is. De helpclass probeert dergelijke kinderen te ondersteunen in het verloop van hun onderwijs traject om school uitval (drop-out) te voorkomen.
Juf Ogomeditse en juf Oesi zijn opgeleid ”on the job”. Ze leerden verder door het principe van voor- en nadoen. In het eerste jaar zijn zij volledig begeleid door ex Pabo docent, orthopedagoog en psycholoog (mede oprichtster van project), Trudeke Hoge. In de jaren daarna door diverse vrijwilligers, meestal pabo afgestudeerden.
Hoe zit dat met Ogomeditse en Oesi? Ze komen ook uit de gemeenschap zelf. Ze hebben een afgeronde middelbare school maar komen “punten” tekort voor hoger onderwijs. In Botswana zijn er veel leerlingen die na een afgeronde middelbare school niet geplaatst kunnen worden op een vervolgopleiding. Vaak moeten ze zelf sponsoren vinden om een cursus te kunnen doen. Dat gaat dus niet bij de Basarwa. De juffen bij Bokopano genieten er van om echt les te geven aan de kinderen. Ze kennen de kinderen bovendien goed. Ze fungeren als wandelend “ goed voorbeeld” , en dat inspireert de kinderen. Met twee leerkrachten kunnen we veel individuele aandacht aan de kinderen geven.
